1.Μυαλό πρέπει να βάλουμε τόσο οι πολίτες και οι φέροντες δημόσιο λόγο ώστε να μην μένει η ευρωζώνη εκτός κριτικής. Μέχρι τώρα το Θέμα ευθύνες της τρόικας και κυρίως της ευρωζώνης είναι “επικίνδυνο” και δεν το αγγίζει κανείς, ούτε κόμμα ούτε καν δημοσιογράφος. Όλοι το προσπερνούν καταλήγοντας στο εύκολο θύμα την κυβέρνηση.Κυβέρνηση που και αφενός την πιέζουμε ώστε να μείνει στο ευρώ, αλλά ταυτόχρονα την πιέζουμε να μην πάρει νέα υφεσιακά μέτρα… Και έτσι...
ζούμε μια απίστευτη κατάσταση όπου έχούμε μια παγκοσμίως διαπιστωμένη -από όλους- ανικανότητα της ευρωζώνης στο να λύσει την κρίση της οριστικά, και αυτή η κατάσταση να μην προκαλεί αντιδράσεις προς την ευρωζώνη από την ελληνική κοινωνία. Αντιδρούμε ενοχικά λες και δεν ανήκουμε ισότιμα στο ευρώ αλλά λαθροβιώνουμε σε αυτό.Και όμως η επίλυση της κρίσης δεν είναι στο χέρι των ελλήνων γιατί δεν έχουν τα δημοσιονομικά μέσα για να την λύσουν.
Όμως δεν μπαίνει καμιά πίεση προς “τα κεντρικά” ενώ έπρεπε να πέφτουν τα τσιμέντα, και να έχει οπλιστεί η κυβέρνηση με επιχειρήματα απέναντι στους Δανειστές – εταίρους. Επιχειρήματα σαν και αυτά που είχε η Ισλανδία αλλά και η νέα κυβέρνηση της Ιρλανδίας. Αυτές οι δύο χώρες είχαν “αντίδραση από κάτω”. Είναι πραγματικά απίστευτο το πόσο λαθρόβιοι αισθανόμαστε ώστε να μην τολμάμε ούτε καν να μελετήσουμε ως υπόθεση εργασίας τις ευθύνες της ευρωζώνης. Δεχόμαστε καθημερινά ταπεινωτικά χτυπήματα και επιμένουμε μονότονα να βάζουμε πίεση μόνο στην κυβέρνηση.
“Βγήκαμε στις πλατείες γιατί μας τσιγκλισαν οι Ισπανοί” είπε κάποιος με εκείνο το πανό που έλεγε “σιγά μην ξυπνήσουν οι Έλληνες”. Είναι αληθές. Μόνο που βγήκαμε με τα κόμματα μας για να κάνουμε κομματικό παιχνίδι. Και ετσι τα βάλαμε με λάθος στόχο καθώς η εφαρμοζόμενη πολιτική έρχεται στην Ελλάδα με τελεσίγραφα.
Πρόκειται σαφώς περί ηλιθιότητας γιατί βάζοντας πίεση προς την ελληνική κυβέρνηση την καθιστούμε άμεσα όμηρο της τρόικα και του Τομσεν που την απειλεί με άμεση χρεοκοπία δια τελεσιγράφου.
2. Μυαλό πρέπει να βάλει και το πολιτικό προσωπικό και θα εξηγήσουμε το γιατί παρακάτω.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.Στην χώρα μας δεν έχουμε κατασταλάξει ακόμη στο τι εννοούμε όταν λέμε διάσωση.
Εννοούμε Διάσωση των τραπεζών; Των καταθέσεων;
Της ευρωζώνης των θέσεων εργασίας της οικονομίας της αγοράς μας; Της συμμέτοχης μας στο ευρώ, των δικαιωμάτων των εργαζομένων, της επιχειρματικότητας; Του κοινωνικού κράτους, του βιοτικού επιπέδου, του πολιτικού προσωπικού, κάποιου τμήματος της οικονομίας, της αγροτικης οικονομίας, του οικογενειακού προγραμματισμού, των συντεχνειων; των συντάξεων; της οικοδομής, της ναυτιλίας του τουρισμού; Των νέων ανθρώπων;
Τι στο διαολο εννούμε όταν λέμε διάσωση;
Η απάντηση σε αυτό θα δοθεί κατά πλειοψηφία και θα μας δώσει το υποκείμενο της παρούσας φάσης. Η απάντηση θα αποκαλύψει το τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε οι πολλοί.
Είναι σαφές ότι κάτι από τα παραπάνω θα χαθεί καθώς χρεοκοπήσαμε. Όμως ακόμη δεν έχουμε κατασταλάξει στο τι ακριβώς πρόκειται ή τι θέλουμε να διασωθεί. Χωρίς αυτό δεν μπορούμε να προστατέψουμε τίποτα.
Προφανέστατα η χώρα έχει έλλειμμα ηγεσίας και καθοδήγησης.
Ως αποτέλεσμα βαδίζουμε χωρίς σχέδιο. Απλά πηγαίνουμε από φορολογική αρπαχτή σε τσεκούρωμα, και κανουμε ντού κάθε τρίμηνο για να αρπάξουμε από παντού καταστρέφοντας. Και έχουμε ως νομιμοποίση για αυτά ένα τελεσίγραφο της τρόικα. Για την ώρα αυτό είναι το μόνο σχέδιο και παράγει το εξής αποτέλεσμα:
Από αυτούς τους διαδοχικούς ακρωτηριασμούς της οικονομίας βολεύεται μόνο το πολιτικό σύστημα που δεν τολμά να ψελλίσει ότι χρεοκοπήσαμε και ανατριχιάζει στην πιθανότητα να μην έχει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Φοβάται ακόμη να κάνει και αυτά που το ίδιο συμφωνεί και υπογράφει με την τρόικα.
Το μόνο που κάνει κάθε δίμηνο είναι νέα φορολογική αρπαχτή, με την οποία εξαγοράζει μια δόση και άρα λίγο χρόνο για το ίδιο και ηρεμία. Μετά την αρπαχτή αράζει και ετοιμάζεται για την επομένη. Να μην πολυλογούμε
…
Ελπίζω για το καλό όλων μας σε δυο πράγματα
- Ότι πολύ σύντομα να έχουμε ξεκαθαρίσει τι εννούμε “διάσωση” ώστε να χαράξουμε πολιτική και να αποκτήσουμε σχέδιο χωρίς φοβίες δισατγμούς και πάθη.
- Και ότι πολύ σύντομα οι ευθύνες της ευρωζώνης θα αναδειχτούν στο μέγεθος που υφίστανται, δίνοντας ηθικά και στρατηγικά πλεονεκτήματα στην χώρα και πυροδοτώντας ένα λυτρωτικό εσωτερικό διάλογο, αλλά και σωστή υγειέστατη αντίδραση. Μια αντίδραση που θα οδηγήσει και την ευρωζώνη να κινηθεί εμπρός και γρήγορα.
Αν δεν γίνουν αυτά τα δυο και κυρίως αν δεν αναδειχθεί η διεθνή διάσταση του θέματος τότε ο δρόμος γίνεται μονόδρομος…
Πολύ σύντομα όλοι θα μιλούν σε βάρος του όλου πολιτικού προσωπικού. Η αποτυχία θα παρασύρει τα πάντα. Όλοι θα μιλουν για μια ακόμη φορολογική αρπαχτή που έδωσε ακομη δυο μήνες ζωή στο ίδιο σκάρτο σύστημα. Μετά από αυτή την διαπίστωση κανείς πολιτικός δεν θα είναι ασφαλής. Μετά από αυτήν την διαπίστωση δυστυχώς έρχονται έκτροπα, εξέγερση και ποινές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου