Κοιτάζοντας (και αναπνέοντας) από το λόφο της Γουρίτσας!

 Η χθεσινή ανάρτηση με τίτλο "Το έγχρωμο και γκρίζο στο ίδιο λόφο!" αφορούσε το λόφο της Γουρίτσας . Είναι ο τελευταίος πνεύμονας πρασίνου που προστατεύει (εν μέρει) την πόλη από ορατό (και αισθητό) κίνδυνο της τσιμεντόσκονης του  εργοστασίου  της ΑΓΕΤ.
Συχνές βλάβες στα συστήματα φόρτωσης  τσιμέντου στα πλοία, η στα φίλτρα  των καυστήρων, προκαλούν   τοξικά νέφη  που "εμπλουτίζουν"  την ατμόσφαιρα  και τα πνευμόνια των ντόπιων . Και δεν μιλάμε μόνο για...
τους κατοίκους της παρακείμενης κωμόπολης ΑΓΡΙΑΣ, γιατί αυτοί έμαθαν να καταπίνουν την ρύπανση, μιας και το εργοστάσιο απασχολεί πολλούς από την περιοχή. Αναφερόμαστε σε όλη την πόλη του Βόλου που σε συνδυασμό με άλλες τοξικές  "αναθυμιάσεις" έχει σαν αποτέλεσμα   το Νοσοκομείο του Νομού να μην  προλαβαίνει  να υποδέχεται πελάτες για χημειοθεραπεία.
Ποιες είναι αυτές οι μυρωδάτες "ουσίες" που πλανώνται από το Παγασητικό μέχρι το Πήλιο, και οι αρμόδιοι των Περιβαντολογικών Διευθύνσεων (και οικολογικών οργανώσεων) δεν έχουν πάρει μυρουδιά?
Λίγο υπομονή,  και θα τις δείτε έγχρωμες...
P.s.Κακές γλώσσες (τέως Ναυτικών) μας πληροφορούν ότι ο κλασικός τρόπος αντιμετώπισης  νεφών τσιμεντόσκονης κατά τις βραδυνές φορτώσεις των πλοίων, ήταν να ...σβήνουν τα φώτα  στις αποβάθρες και τα σιλό.  Έτσι το πρόβλημα εξαφανιζόταν...