Πολύ πριν σε συναντήσω, εγώ σε περίμενα.
Πάντοτε σε περίμενα.
Σαν ήμουνα παιδί και μ' έβλεπε λυπημένο η μητέρα,
έσκυβε και με ρωτούσε, «Τι έχεις αγόρι;».
Εγώ δε μίλαγα, μονάχα έβλεπα πίσω απ' τον ώμο της,
έναν κόσμο άδειο από 'σένα.
Κι όταν έπαιρνα το παιδικό κοντύλι,
ήταν για να μάθω να σου γράφω τραγούδια...
Οταν... κοίταγα στο τζάμι τη βροχή,
ήταν που αργούσες ακόμα...
Κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου και άνοιγα,
δεν ήταν κανείς...Κάπου όμως μες στον κόσμο,
ήταν η καρδιά σου που χτυπούσε.
Έτσι έζησα πάντοτε.
Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά
-Θυμάσαι;-
Μου άπλωσες τα χέρια τόσο τρυφερά,
σα να με γνώριζες χρόνια.
Μα και βέβαια με γνώριζες.
Γιατί πολύ πριν μπεις μες στη ζωή μου,
είχες ζήσει μες στα όνειρά μου Αγαπημένη μου!
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή...
Jam Nation - She moved through the fair
http://mogadishu.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=29091&blid=318
Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου