Στην Πύλο εδώ και χιλιετίες καταφθάνουν ταξιδιώτες, ήρωες του Τρωικού Πολέμου, κατακτητές, στρατιώτες των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης, ρομαντικοί φιλέλληνες, περιηγητές. Ο πιο παράξενος ταξιδιώτης όμως ανήκει στο...
ζωικό βασίλειο και είναι ο αφρικανικός χαμαιλέοντας. Ο τρόπος που έφτασε εδώ παραμένει μυστήριο.
Πιθανόν να τον έφεραν οι Ρωμαίοι από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, την πατρίδα του αντιβασιλέως Ιμπραήμ που έκανε την περιοχή του Ναβαρίνου ορμητήριό του, οι οποίοι είχαν αυτά τα ερπετά ως κατοικίδια. Περίπου 300 τέτοια εξωτικά είδη ζουν σήμερα στη Χρυσή Ακτή της Γιάλοβας, απέναντι από τον οικισμό της Πύλου. Εσείς πάντως θα φτάσετε εδώ με το αυτοκίνητο. Και όσες διαδρομές θα κάνετε γύρω τριγύρω θα σας φανούν υπέροχες.
Κάποτε, ένας άλλος ταξιδιώτης, ο ελληνολάτρης γάλλος δημοσιογράφος Ρενέ Πυώ (1878-1937), σημείωνε καθ’ οδόν προς την Πύλο: «Ο δρόμος περνά κάτω από σκιερές ελιές και ευκαλύπτους, διασχίζει πλούσιες καλλιέργειες. Αριστερά, η ωχρή ψηλή κορυφογραμμή των βουνών της Μεσσηνίας. Δεξιά, κατά διαστήματα, το βαθύ πράσινο του Ιονίου». Και όταν βρισκόταν στην περιοχή των Γαργαλιάνων – διαβάζουμε στο βιβλίο του Ελλάδα, γη αγαπημένη των θεών – σκεφτόταν: «Το τοπίο είναι μεγαλειώδες, αξίζει να κτιστούν εδώ βίλες και ένα ξενοδοχείο για ονειροπόλους, φίλους της ηρεμίας και των μεγάλων οριζόντων».
Η γαλήνη των ελαιώνων και της εκτεταμένης αμμουδιάς και οι μεγάλοι ορίζοντες είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της ακτής. Ειδικά από τους προμαχώνες του Νιόκαστρου της Πύλου, η θέα στα νησιά του κόλπου του Ναβαρίνου είναι συναρπαστική. Η έκπληξη όμως καραδοκεί αριστερά της εισόδου, στο κτίριο των στρατώνων του Μαιζώνος, όπως ονομάζεται κατά παράδοση, όπου εκτίθεται μέρος της θαυμάσιας συλλογής του Ρενέ Πυώ με χαρακτικά περιηγητών, εικόνες και όπλα αγωνιστών της Επανάστασης, αντικείμενα διάσημων φιλελλήνων και πολλά άλλα τεκμήρια της λατρείας του συλλέκτη.
ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΟ ΤΟΠΙΩΝ
Στην Πύλο αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια σου ένα ολόκληρο παλίμψηστο. Αγκαλιάζεις με τη ματιά σου ένα θαλασσινό τοπίο και γρήγορα αποκαλύπτεται πίσω του ένα άλλο, στεριανό. Ακουμπάς μια παράδοση από τα νεότερα χρόνια και αίφνης αναδύεται μια άλλη, από τα αρχαία. «Ξύνεις» ένα ιστορικό γεγονός και αμέσως αποκαλύπτεται από κάτω μια άλλη γραφή, που διηγείται μια διαφορετική ιστορία. Πάντα μια καινούργια γραφή αποκαλύπτει έναν καινούργιο κόσμο, όπως ακριβώς οι πινακίδες της Γραμμικής Β΄, που διασώθηκαν επειδή ψήθηκαν από την πυρκαγιά που κατέστρεψε το ανάκτορο του μυθικού βασιλιά της Πύλου, Νέστορα.
Ο Μάικλ Βέντρις, ο βρετανός αρχιτέκτονας που αποκρυπτογράφησε τη γραφή των Μυκηναίων, είδε να αποκαλύπτεται μέσα από τα παράξενα ιδεογράμματα της ελιάς, του αρωματισμένου λαδιού με τριαντάφυλλο, φασκόμηλο ή χένα, του κρασιού και άλλων προϊόντων της περιοχής, ένας άγνωστος, ως τότε, κόσμος. Και το ίδιο το ανάκτορο, που αποκάλυψε την πρώιμη ιστορία ολόκληρης της Μεσσηνίας, ήταν θαμμένο κάτω από το χώμα, στον λόφο του Ανω Εγκλιανού και οι αρχαιολόγοι έπρεπε να σκάψουν για να το βρουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου