Καταναλωτικός πατριωτισμός

www.eleftheriaonline.gr

Αρθρο του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Τι είναι η πατρίδα μας; Σίγουρα, μεταξύ άλλων, οι κάμποι και τα ψηλά βουνά αλλά πρωτίστως οι άνθρωποι.
Οι δεσμοί που μας ενώνουν δεν έχουν και δεν πρέπει να έχουν μόνο βιολογική, ηθική, ιστορική και μεταφυσική διάσταση. Υπάρχει η καθημερινή ζωή, χιλιάδες άλλοι λόγοι που συγκροτούν τον εθνικό κοινωνικό ιστό. Ο ιστός αυτός έχει δομικό στοιχείο την αλληλεγγύη και την στήριξη από όλους μας των εθνικών στοιχείων της οικονομίας μας. Αν δεν στηρίξουμε οι Ελληνες τους Ελληνες, μην περιμένετε να το κάνουν ξένοι.
Πάντα...
ήταν επιθυμητός κι αναγκαίος ένας αληθινός καταναλωτικός πατριωτισμός. Πολύ περισσότερο όμως σήμερα που η χώρα κλονίζεται κι αντιμετωπίζει το φάσμα ενός οικονομικού και κοινωνικού Αρμαγεδδώνα.
Αυτοί που μας επικρίνουν από το εξωτερικό, στην βιομηχανία, την γεωργία και την κτηνοτροφία τους έχουν συνεχή εισροή ζεστού ελληνικού χρήματος. Τα ασφαλιστικά ταμεία της Γερμανίας, της Γαλλίας και άλλων ξένων χωρών, έχουν δεχτεί πακτωλούς από κεφάλαια που εισέρρευσαν στις χώρες τους από τους Ελληνες καταναλωτές.
Οι «τεμπέληδες» του Νότου αγοράζουν τα βιομηχανικά και βιοτεχνικά προϊόντα, τα αγροτικά και κτηνοτροφικά είδη που παράγουν οι χώρες του Βορρά ή της Απω Ανατολής. Ετσι συνεργήσαμε κι εμείς στην αποβιομηχάνιση και αποβιοτεχνοποίηση της οικονομίας μας, στην έκπτωση της γεωργίας και της κτηνοτροφίας μας. Μην σας ενοχλούν λοιπόν τα σκόρδα, τα κρεμμύδια και τα έπιπλα από την Τουρκία, τα αχλάδια από το Περού και τα μήλα από την Αργεντινή, η «φέτα» Βουλγαρίας και το βελγικό μοσχάρι.
Ας αποκτήσουμε λοιπόν και πατριωτική καταναλωτική συνείδηση. Ψάξτε την προέλευση του κάθε προϊόντος, δείτε την ετικέτα. Ακόμη και με μια κάποια διαφορά στην τιμή, προτιμήστε τον κόπο του Ελληνα συμπατριώτη μας. Ετσι χτυπάτε την ανεργία, ενισχύετε το εισόδημα του αδερφού σας κι όχι κάποιου χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, που τώρα γκρινιάζει γιατί η χώρα του συμμετέχει στον «μηχανισμό διάσωσης». Ετσι ενισχύετε τα έσοδα του κράτους μας, των ασφαλιστικών ταμείων.  
Αν ήμασταν τα νησιά Φίτζι, θα είχαμε 100 ξενοδοχεία, αρκετά μπαρ κι εστιατόρια και μια μικρή αστυνομία για τους μεθυσμένους τουρίστες, εισάγοντας τα πάντα κι έχοντας εκχωρήσει την εξωτερική μας πολιτική σε κάποια υπερδύναμη. Ομως 10 εκατομμύρια λαός δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνο με υπηρεσίες. Δεν μπορούμε να πουλάμε πίτσες και σουβλάκια οι μισοί στους άλλους μισούς, κι αυτά από εισαγόμενα υλικά.
Η επανεκκίνηση της οικονομίας προϋποθέτει ανασύσταση της παραγωγικής μας βάσης. Κι η παραγωγή θέλει πελάτες, καταναλωτές, ζήτηση. Εμάς.