Lina και Mohammed: Μια ιστορία αγάπης, μια παλαιστινιακή ιστορία!!!

=== Ημερολόγιο: «Ζωντανά από την Παλαιστίνη».
=== Η ιδέα του να γράψω για κάτι πολύ προσωπικό είναι που με στοιχειώνει. Σαν μια Παλαιστίνια, είναι πραγματικά δύσκολο να ξέρεις πού ξεχωρίζουν τα όρια μεταξύ του πολιτικού και του προσωπικού. Αλλά, στην Παλαιστίνη, το προσωπικό είναι πολιτικό και η πολιτική είναι και προσωπική ζωή. Προς το παρόν, εγώ θα κρατήσω την πολιτική μακρυά και θα σκαλίσω στα προσωπικά μου ζητήματα.
Το Blog μου «Ζωντανά από τη Γάζα» ήταν μια διέξοδος για μένα, για να...
γράψω μερικά απλά και ταπεινά ζητήματα που με αφορούν, που προέρχονται από τη προσωπική μου καθημερινότητα, αλλά που τα ζω υπό έκτακτες περιστάσεις.
=== Το να είσαι γυναίκα από τη Γάζα που τώρα σχηματίζεται η προσωπικότητά σου είναι δύσκολο σήμερα. Εγώ είμαι περήφανη για τον εαυτό μου, που γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λωρίδα της Γάζας, ακόμη κι αν συμπτωματικά, είχα πραγματικά γεννηθεί στο Κουβέιτ και είχα μετακομίσει στη Βολιβία πριν έρθω στην Γάζα. Ανακάλυψα τη φωνή μου στις ηλεκτρονικές σελίδες του blog μου, όπου γράφω, ότι βιώνω καθημερινά.
=== Τώρα που παντρεύομαι, είναι η ώρα να μοιραστώ την ιστορία μου – μια ιστορία ζωής, μια ιστορία αγάπης, μια παλαιστινιακή ιστορία.
=== Στη διάρκεια των τελευταίων μηνών, έχω ζήσει μέσα από μερικά γεγονότα, τα οποία τρέχουν με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Θα ήθελα να πω ότι θα είναι ψέματα αν πω ότι καταλαβαίνω τα πάντα 100 τοις εκατό. Αλλά το μόνο που ξέρω είναι ότι μοιάζουν με ό, τι κράτησα μυστικό για τον εαυτό μου, για να μείνουν ζωντανά τα όνειρά μου, αλλά στην πραγματικότητα ποτέ δεν σκέφτηκα πως θα συνέβαινε. Αλλά (τα γεγονότα) το έκαναν να συμβεί!
=== Είμαι λίγες μέρες μακριά από την επανένωση με έναν άνθρωπο που παντρεύομαι, τον οποίο πραγματικά σέβομαι, θαυμάζω και αγαπώ. Η ιστορία μας αποδεικνύει, ότι η αγάπη δεν γνωρίζει σύνορα, δεν γνωρίζει πολιορκία, δεν έχει καμία διαφορά και δεν λογαριάζει επαγγέλματα. Όλα ξεκίνησαν από ένα tweet συζήτησης, αλλά η δυνατή έκρηξη που ακούστηκε σε όλη τη Γάζα, ήταν σαν μια ισραηλινή βόμβα, και όχι σαν κάποια απλή βροντή.
=== Η οικοδόμηση ενός νέου μέλλοντος.
=== Ξεκινήσαμε ως φίλοι που μοιράζονταν τα ίδια ενδιαφέροντα. Εμείς αρχίσαμε να αλληλογραφούμε, όταν οι Αιγύπτιοι ξεκίνησαν επανάσταση για την ανατροπή του Μουμπάρακ στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου. Μετά, κάποια στιγμή αρχίσαμε να συνομιλούμε τηλεφωνικά απευθείας, ώσπου ο Μοχάμεντ έγινε ο καλύτερος φίλος μου. Μακρές συνομιλίες για την Παλαιστίνη, για όλον τον κόσμο και για το μέλλον, για τα όνειρα μας και αυτές (οι συνομιλίες) μας οδήγησαν να πιστεύουμε, ότι μπορούμε να οικοδομήσουμε ένα κοινό μέλλον.
Ο Mohammed είναι από τους Παλαιστινίους που διαμένουν στη Νότια Αφρική, οι οποίοι εργάζονται στο Κατάρ. Ο Θεός μας έφερε σε επαφή, μέσω των κοινωνικών μέσων μαζικής δικτύωσης, τα σύγχρονα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την επικοινωνία: το Twitter, το WordPress, το Facebook και το G-chat, και λίγο αργότερα το Skype. Έφυγε από τη Γάζα μόλις λίγες ημέρες, αφότου άρχισα να μαθαίνω γι ‘αυτόν. Το τελευταίο πράγμα που θα περίμενα απ’ τη ζωή μου, θα ήταν, ότι θα έπρεπε να παντρευτώ και να ζήσω, με έναν Παλαιστίνιο της Νοτίου Αφρικής!!!
Ακόμα και όταν άκουσαν για πρώτη φορά οι γονείς μου (ναι, είναι μια μουσουλμάνα γυναίκα που δεν μπορεί να ρυθμίσει μόνη της τα του γάμου της, είναι ένα από τα συνηθισμένα στερεότυπα σας), δεν έδειξαν έκπληξη που με άκουσαν ότι ήμουν ερωτευμένη με κάποιον από τη Νότια Αφρική. Αλλά η αγάπη δεν γνωρίζει καμία διαφορά μεταξύ της Νότιας Αφρικής και της Παλαιστίνης. Στην πραγματικότητα, μεταξύ της Νότιας Αφρικής και της Παλαιστίνης, υπάρχει η κοινή αγάπη για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.
Η Συνάντηση με τον Mohammed
Από τον Απρίλιο, είχαμε επίσημα επικοινωνία. Αλλά ακόμα δεν είχε ελπληρωθεί η επιθυμία μου να δω τον Mohammed στο πρόσωπο. Από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο, οι συζητήσεις μας κόβονταν συχνά από τον διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, και από τη κακή σύνδεση στο Internet και λόγω της Ισραηλινής πολιορκίας της Γάζας. Ακούγαμε τις φρικτές ιστορίες, σχετικά με το συνοριακό σημείο διέλευσης της Ράφα, το συνεχές κλείσιμο και τη δυσκολία να βγει κανείς έξω και στη Γάζα, και γίναμε πιο αποφασιστικοί να ανταποκριθούμε. Αλλά υπήρχαν φορές που αυτά τα χρησιμοποιούσα για να πω στον Mohammed: «από τότε που συνδέθηκες με μια Παλαιστίνια, νιώθεις έναν πόνο, έτσι δεν είναι;;;», για τα οποία θα μου απαντήσει: «Σ’ αγαπώ ακόμη περισσότερο επειδή είσαι μια Παλαιστίνια.» Αυτή η απάντηση ήταν αρκετή για μένα, για να συνδέομαι επί  μέρες, απί εβδομάδες και μήνες για να του μιλάω στο Skype.
Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν αεροδρόμια για να μπορούν να ταξιδέυουν οπουδήποτε, έτσι έπρεπε να υπομείνει έξι ωρών ταξίδι, για να περάσω από το Σινά στο Κάιρο, στη συνέχεια, από το διεθνές αεροδρόμιο του Καΐρου για τον τελικό προορισμό μου. Έτσι, ένα ταξίδι στη Νότιο Αφρική πήρε περίπου έξι ώρες με το αυτοκίνητο και οκτώ ώρες με το αεροπλάνο, αλλά το αποτέλεσμα άξιζε τον κόπο εντελώς.
Τέλος, συνάντησε τον μέλλοντα σύζυγό μου. Απόλαυσα τη Νότια Αφρική για τον πλούτο της ιστορίας της. Επισκεφτήκαμε το μουσείο του Απαρτχάιντ στο Γιοχάνεσμπουργκ όπου οι ομοιότητες μεταξύ της Ισραηλινής κατοχής και του προηγούμενου καθεστώτος της Νότιας Αφρικής του απαρτχάιντ είναι εντυπωσιακές. Ένιωσα σαν να ήμουν στο σπίτι, στη Νότια Αφρική. Πράγματι, τώρα είναι το δεύτερο σπίτι μου.
Μετά από σαράντα ημερών εκδρομή, ανάμεσα στη Γάζα, το Κάιρο, τη Νότια Αφρική, πάλι στο Κάιρο, την Ιορδανία, στη συνέχεια, στο Κάιρο και πάλι, επέστρεψα πίσω στο σπίτι με τους γονείς μου. Ο Mohammed πήγε πίσω στο Κατάρ. Πηγαίνοντας πίσω στη Γάζα ήταν σαν να με στείλαν πίσω στη φυλακή. Και οι δύο αισθανθήκαμε το φόβο, ότι δεν θα μπορέσω να ξαναβγώ και. Αλλά εγώ είμαι από τη Γάζα, είμαι στην Παλαιστίνη, και ο γάμος μας πρέπει να γίνει στη Παλαιστίνη!!! Το θέλω πάρα πολύ.
Ένας δύσκολος αποχωρισμός.
Ο χρόνος κύλησε, και πολύ σύντομα θα ενωθώ με τον άντρα που αγαπώ, στη χώρα που αγαπώ, εδώ στη Γάζα. Αλλά ξέρω επίσης, ότι σε λίγες μέρες θα φύγω από εδώ, μακριά από την οικογένειά. Αν και όπου νάναι ξεκινάω, ξέρω ότι δεν έχει σημασία πού θα πάω, γιατί θα κουβαλάω μαζί μου τη Γάζα, την Παλαιστίνη και τον αγώνα μας. Το σπίτι είναι όπου και η καρδιά μου. Και η καρδιά μου, το μυαλό μου, και οι ρίζες μου θα είναι στη χώρα και στη πόλη όπου μεγάλωσα.
Όπως είχα προβλέψει, στο ξεκίνημα της νέας ζωής μου στο Κατάρ, θα διαθέτω στην αγορά, είδη Παλαιστινιακής λαϊκής τέχνης, τις κούπες της Γάζας, τα Παλαιστινιακά κεντήματα, τις παραδοσιακές Παλαιστινιακές φορεσιές και τα Παλαιστινιακά kuffiyehs (παραδοσιακά καρό κασκόλ). Θα έχω να ασχοληθώ με ένα κομμάτι της Παλαιστίνης που πραγματικά αγαπάμε, φτιάχνοντας το νέο σπιτικό μας. Και ξέρω ότι σε αυτό εδώ το μέρος, θα έχω να λέω ιστορίες για τη θάλασσα, για τον πόλεμο και για τις αντιφάσεις της ζωής της Παλαιστίνης.
Το αντίο θα είναι δύσκολο. Φεύγοντας από την οικογένειά μου, ειδικά από τη μητέρα μου, θα είναι το δυσκολότερο πράγμα που θα κάνω στη ζωή μου. Το γεγονός ότι τη Γάζα δεν τη χαρίζω σε κανέναν, είναι δύσκολο να την επισκέπτομαι όποτε θέλω. Κάθε ταξίδι μου θα απαιτούσε να διασχίσουν την έρημο και να αντέξει την ταπείνωση του σημείου διέλευσης της Ράφα, πόσο μάλλον το ενδεχόμενο ότι μπορεί να κλείσει (το συνοριακό φυλάκιο) ανά πάσα στιγμή. Έτσι, θα ζήσω με την ελπίδα ότι θα μπορώ να τους βλέπω και πάλι, με τη βοήθεια του Θεού.
Η Λίνα αλ-Σαρίφ είναι μια 23-χρονη blogger από τη Γάζα, από την Παλαιστίνη. Ακολουθήστε τη στο Twitter σε http://twitter.com/livefromgaza
ΠΗΓΗ: electronicintifada.net