Ρουά-ματ ο Τζωρτζ!

www.neomagazine.com

Ο Τζωρτζ αιφνιδίασε τους πάντες λέγοντας ότι θα θέσει σε δημοψήφισμα τη συμφωνία με τους διάφορους μηχανισμούς και ...μηχανικούς για τη «διάσωση» της Ελλάδας, αφού βέβαια την είχε παρουσιάσει ως θρίαμβο, όπως και τις προηγούμενες άλλωστε των οποίων η ...επιτυχία και αποτελεσματικότητα δικαιολογεί απόλυτα την έκφραση αναλόγων συναισθημάτων!. Εκτός κι’αν ο ίδιος είναι πολύ πιο σοφός από ό,τι νομίζουμε, προικισμένος και με προφητικά χαρίσματα, οπότε ήξερε εκ των προτέρων την κατάληξη των μνημονίων για αυτό και είχε...

κάθε λόγο να δηλώνει ενθουσιασμένος έπειτα από κάθε νέα συμφωνία την οποία διηύθυναν πάντα δύο μαέστροι, η Μέρκελ επί του βάθρου με τον Σαρκοζί να παίζει πρώτο βιολί. Υπ’αυτή την έννοια η στάση του πρωθυπουργού ενώπιον αυτών των συναντήσεων κορυφής στην εντατική μονάδα της Ευρωζώνης θυμίζει κάπως το γκρουπ των Σέρβων που είχαν έρθει στη Βουλιαγμένη επί Μητσοτάκη για να τερματιστεί ο εμφύλιος στη Βοσνία. Οντας σίγουροι ότι η όποια συμφωνία θα ανατρεπόταν, «υπέκυψαν», υποτίθεται στα διαπραγματευτικά χαρίσματα του τότε πρωθυπουργού και υπέγραψαν, έτσι να μη χαλάσουν το χατίρι του οικοδεσπότη και πριν ο εκλέκτωρ στο σερβοβοσνιακό κονοβούλιο λαλήσει τρεις, η συμφωνία είχε καταρρεύσει και ζήσαμε εμείς καλά κι’αυτοί χειρότερα, όπως τους άξιζε δηλαδή, γιατί και η μαλακία έχει τα όριά της!

Ο κ. Παπαδρέου λοιπόν τα βρήκε με τους «μεγάλους», συμφώνησαν στο είδος του κουρέματος (βασικά αυτοί τα βρήκανε μεταξύ τους και ίδιος συγκατάνευσε, ρίχοντας κάνα δυο ιδεούλες για το «τριμ» ώστε να φανεί ότι κι’αυτός έχει λόγο στου Κασίδη το κεφάλι) κι’αφού σφίξανε τα χέρια, χαμογελάσανε για τις κάμερες και ρίξανε και κάνα δυο κλανίδια ανακούφισης έπειτα από πολύωρες καθιστικές διαβουλεύσεις και δύσπεπτα σάντουιτς – αφήστε δε το πρήξιμο από τις πτήσεις πέρα-δώθε – πήραν δρόμο, ο καθένας για το σπίτι του κι’ο Γιώργος για του Μαξίμου. Και εκεί που νόμισε ο Νικολά Σαρκοζύ ότι ηρέμησε, σπεύδοντας στην αγκαλιά της Κάρλας και του νεογέννητου μωρού να αλλάξει κι’αυτός καμμιά πάνα, η δε Αγγέλα Μάρκελ άραξε στον καναπέ της να πάρει ένα πρωτοϋπνι, να ανακουφιστεί κάπως απ’τις ημικρανίες της ύστερης εμμηνόπαυσης, νά’σου ο Γιώργος, πετάει τη βόμβα μεγατόνων περί δημοψηφίσματος και τους ήρθε ο ουρανός σφοντύλι! Πέφτει το Ευρώ με τα χρηματιστήρια ανά τον κόσμο σαν νά’ταν ελληνικό ομόλογο κι’όλοι να τρέχουνε να τραβήξουνε τα μπόσικα μήπως και φρενάρουν κάπως την κάθοδο όχι των Μυρίων, αλλά των τρισεκατομμυρίων! Ο Γιώργος κατάφερε από την πτωχή, πλην λίαν απρόβλεπτον, φοροκώσταινα – που λέει κι’ο Μητσικώστας – να προκαλέσει δονήσεις στην παγκόσμια οικονομία που θα ζήλευαν και οι σεισμοί της Ιαπωνίας! Ούτε ο άλλος Τζωρτζ να ήτανε, ο Σόρος ...

Οι προθέσεις του ιδίου δεν νομίζω ότι ήταν να βρεθεί στο προσκήνιο της παγκόσμιας προσοχής. Μπορεί να είναι Παπανδρέου, αλλά δεν είναι ο πατέρας του (ευτυχώς από μιά μεριά)! Οι λογικά πιθανές εξηγήσεις της στάσης του συνοψίζονται σε δύο συνιστώσες: σου λέει, δεν πρόκειται εγώ να βγάζω συνέχεια το φίδι από την τρύπα, οπότε ας αποφασίσουν οι Ελληνες πολίτες το είδος του αγγουριού που επιθυμούν. Αν πούνε ναί στη συμφωνία Μέρκελ-Σαρκοζύ, τότε ας σταματήσουν τις απεργίες και τις διαμαρτυρίες κι’ας σκύψουν το κεφάλι (και τη μέση) όπως προστάζουν τα επερχόμενα μνημόνια. Αν πάλι πούνε όχι, ας ετοιμαστούν για τα «αδιέξοδα» της ενδεχόμενης επιστροφής στη δραχμή, τη στάση πληρωμών σε μισθούς και συντάξεις, την απότομη υποτίμηση (κι’όχι μόνο της νοημοσύνης τους) και τα λοιπά «καταστροφικά» σενάρια.

Η άλλη πιθανότητα αυτής της ενέργειας του Τζωρτζ, που σημειωτέον δεν είναι καν σίγουρο ότι δεν θα παραμείνει στο επίπεδο της απειλής – σε τελική ανάλυση Ελλάδα είναι αυτή, ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι του καπνίσει (κι’ας απαγορεύεται το κάπνισμα) χωρίς σοβαρές συνέπειες. Εδώ επί Καραμανλάκου οι διάφοροι κάφροι ούτε «να αυτοκτονήσουν» δεν μπορούσαν - είναι «να εκβιάσει» το διευθυντήριο της Ευρωζώνης ώστε να πετύχει λιγότερο επαχθείς όρους για την Ελλάδα.

Είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς, κρίνοντας από τη μέχρι τώρα πολιτεία του πρωθυπουργού, ότι ισχύει το δεύτερο σενάριο. Θέλει «γκατς» που δεν μας έχει δείξει, για αυτό και χρησιμοποιεί άλλωστε ως μαντρόσκυλα τους Πάγκαλο και Βενιζέλο που από άντερα, ιδιαίτερα παχέα, διαθέτουν παρασάγγας! Μάλλον πρόκειται για απόπειρα ξεφορτώματος ευθυνών στις πλάτες του κόσμου. Μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι τον περασμένο Ιούνιο ουσιαστικά παραιτήθηκε όταν δέχτηκε την πιθανότητα να μην είναι πρωθυπουργός σε κυβέρνηση συνεργασίας (είχε μιλήσει με τον Σαμαρά στο τηλέφωνο και μετά αρχίσανε κι’οι δύο σαν μαλακισμένα και στακώνονταν για το ποιός είχε την τάδε ή τη δείνα ιδέα. Και δεν βγήκε ο κόσμος στους δρόμους να τους ξεχέσει)!

Οι υπεύθυνοι όμως της «διάσωσης» που δεν ξέρουν πλέον τί να πιστέψουν κι’από πού θα τους τη φέρουν οι «διεφθαρμένοι» και «απατεώνες» (κατά τα λεγόμενα του ίδιου του κ. Παπανδρέου) Ελληνες, τα έχουν πάρει στο κρανίο, καθώς διαπιστώνουν ότι τον Γιώργο δεν μπορούν να τον εμπιστευθούν πλέον για τίποτα! Υπ’αυτή την έννοια, έχουν απηυδήσει όπως ο Πούτιν όταν ζήτησε από τον Καραμανλάκο να μην αφήσει τον Ιερώνυμο να πάει με τον πατριάρχη στην Ουκρανία προ τριετίας, και ο αρχιεπίσκοπος του «ξέφυγε» με κανονική πτήση της Ολυμπιακής! Μετά ο Πούτιν έβαλε τους Τούρκους να τρίξουν τα δόντια στον Βαρθολομαίο και έτσι δεν διαταράχτηκαν παραιτέρω τα εκκλησιαστικά πράγματα στην Ουκρανία. Οι βορειοευρωπαίοι όμως δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο, δεν βρίσκουν κάποιον να στριμώξει τον Τζωρτζ που έχει την ανευθυνότητα ή το θράσσος (ανάλογα με ποιό σενάριο πιστεύει κανείς) να δίνει σε έναν λαό, ο οποίος ουκ ολίγες φορές δεν έχει διστάσει να αυτοκτονήσει, το δικαίωμα να επιλέξει με ποιόν τρόπο θα καταστραφεί!

Η δική μου κρίση επιτρέπει και δυο ακόμη εκδοχές σχετικά με την απόφαση περί δημοψηφίσματος (αν βέβαια υλοποιηθεί). Ο κ. Παπανδρέου δεν μπλοφάρει, απλά τα έχει παίξει, δεν ξέρει τί άλλο να κάνει και ως γνήσιος Ελλην πολιτικός (κι’ας αμφισβητούν κάποιοι αφελείς την ελληνικότητά του) όταν φτάσει στο χείλος του γκρεμού θυμάται τον λαό και τον βάζει μπροστά, αρκούμενος να συνοδεύει ρυθμικά και εξ αποστάσεως τον χορό του Ζαλόγγου. Ο ίδιος άλλωστε, είναι «εξπέρ» στο ζεϊμπέκικο που χορεύεται σόλο, όχι στον συρτό ...

Η άλλη εκδοχή του διεστραμμένου μου μυαλού, αφορά στην πιθανότητα ο Τζωρτζ να παίζει το παιχνίδι αυτών των σκοτεινών δυνάμεων που βρίσκονται πέρα και πάνω από τα κράτη και που ενδεχομένως να έχουν αποφασίσει ότι πρέπει να τελειώσει το Ευρώ και η Ευρωπαϊκή Ενωση μέσω μιας ευρύτερης οικονομικής κρίσεως η οποία θα ανοίξει νέες ευκαιρίες στους μεγαλοσπεκουλάτορες, στέλνοντας όμως το βιοτικό επίπεδο εκατομμυρίων ανθρώπων δεκαετίες πίσω. Παλιότερα, όταν ήταν να γίνει κάτι τέτοιο, κάνανε τοπικούς ή παγκοσμίους πολέμους, τώρα ψάχνουν για αδύναμους κρίκους σαν την Ελλάδα που ερήμην του λαού της έχουν μεταβάλει σε πεδίο λυσσαλέας μάχης εκ της οποίας θα κριθούν πολύ περισσότερα από το αν η ίδια θα χρεοκοπήσει ή όχι. Δυστυχώς από ό,τι φαίνεται η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως καταλύτης μιας μεγαλύτερης έκρηξης. Με το δημοψήφισμα ζητάνε από τους ίδιους τους Ελληνες να πυροδοτήσουν τον εκρηκτικό μηχανισμό, γινόμενοι στην ουσία ενθουσιώδεις, αλλά αφελείς αυτόχειρες.

Πόσο θα χαρώ αν όλα αυτά αποδειχτούν αποκυήματα της φαντασίας μου ...

Δημήτρης Ρομποτής, D.R.