Η Δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα τον 5ο αιώνα π.χ. Ήταν μία ιδέα του Κλεισθένη για να αναγκάσει τους Αθηναίους Πολίτες να λαμβάνουν μέρος στην διοίκηση της πόλης τους και να επιλέγουν οι ίδιοι τους αρχηγούς τους.
Από εκείνη την εποχή έως και σήμερα, δεν έχει αλλάξει η ουσία του Δημοκρατικού Πολιτέυματος. Αυτός που μπορεί να κατευθύνει τις εξελίξεις είναι ο πολίτης με βασικό του όπλο την ψήφο, την συμμετοχή στα κοινά και την πίστη στους νόμους. Χωρίς αυτά τα... στοιχεία, η Δημοκρατία δεν λειτουργεί. Ο ίδιος ο Σωκράτης πίνοντας το κώνιο, έδωσε το παράδειγμα, δείχνοντας πίστη στην απόφαση της Εκκλησίας του Δήμου, στέλνοντας στην αιωνιότητα το μύνημα της αξίας του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.
Οι κάτοικοι της Αθήνας του Κλεισθένη, έλεγαν ότι, χρήσιμος είναι ο πολίτης που συμμετέχει ενεργά στα κοινά. Ο πολίτης που δεν συμμετέχει στα κοινά, ήταν και άχρηστος και επικίνδυνος γιατί επέτρεπε σε άλλους να αποφασίζουν για αυτόν, χωρίς αυτόν. Και εδώ θυμάμαι την ρήση του Καρυωτάκη........."φοβάμαι αυτά που θα γίνουν για εμένα, χωρίς εμένα........"
Η Πόλη της τότε Αθήνας, έγινε το παγκόσμιο σύμβολο για αιώνες. Η Αθηναϊή Δημοκρατία έγινε το επίκεντρο του σύγχρονου Δυτικού Πολιτισμού, που πήρε το φως της και αναπτύχθηκε. Ακόμη και οι απόγονοι των αιμοσταγών Βίγκινγκς και των αποικιοκρατών, υιοθέτησαν στο πέρασμα του χρόνου την Δημοκρατεία.
Σήμερα, όταν κάποιος κοιτάζει την μίζερη και άθλια εικόνα της σύγχρονης Αθήνας, στο μυαλό του έχει εκείνη την Αθήνα, την Αθήνα του Περικλή, του Κλεισθένη, του Θεμιστοκλή, του Αριστοτέλη, του Παρθενώνα. Δεν βλέπει την Αθήνα του νέφους, των σκουπιδιών και του κυκλοφοριακού. Βλέπει εκείνη την Αθήνα.
Η Δημοκρατία είναι ένα πολύ δύσκολο και απαιτητικό πολίτευμα. Στηρίζεται στον αγώνα που δίνει ο πολίτης κάθε στιγμή για την διαφυλαξή της. Είναι το είδος του πολιτεύματος που μπορεί να οδηγήσει μία κοινωνία ώστε να μεγαλουργήσει ή να διαλυθεί. Κυρίως διότι απελευθερώνει όλες τις δημιουργικές της δυνάμεις. Και όπως, κάθε δυναμική διαδικασία, για να μπορέσει να αποδόσει, πρέπει να τηρούνται ορισμένες προϋποθέσεις. Η μία ειπώθηκε ήδη, είναι η συμμετοχή στα κοινά. Η δεύτερη είναι η υπευθυνότητα, που πρέπει να συνοδεύεται από ανιδιοτέλεια, διορατικότητα, κρίση και κυρίως γνώση και μνήμη.
Να εξηγήσω με ένα απλό παράδειγμα.
Διαβάστε περισσότερα στο http://logia-starata.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου