Το «Matrix» του ΠΑΣΟΚ
Τις ημέρες που για διάφορους λόγους απεργούν τα ΜΜΕ, αν συμπίπτουν συζητήσεις στην Ολομέλεια, ανακαλύπτει κανείς τη «μαγεία» του καναλιού της Βουλής, το οποίο μεταδίδεται πλέον και μέσω επίγειου ψηφιακού σήματος στην Κορινθία μας. Με εξαιρετική εικόνα και ήχο λοιπόν, μπορεί ο καθένας να... παρακολουθήσει τη συζήτηση στη Βουλή και να εντοπίσει πολλές και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες που δεν είναι δυνατό να χωρέσουν στον περιορισμένο χρόνο ενός δελτίου ειδήσεων.
Αυτές τις ημέρες που διεξαγόταν στη Βουλή η συζήτηση για το πιο απεχθές, μέχρι στιγμής, νομοσχέδιο που έχει φέρει προς ψήφιση η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, άξιζε τον κόπο να παρακολουθήσει κανείς τις τοποθετήσεις βουλευτών της κυβερνητικής παράταξης. Όσοι δεν ξέρουν ή δεν ασχολούνται με την πολιτική και δεν έχουν υπόψη τους διαχρονικές στάσεις και συμπεριφορές, απλώς θα εξοργίζονταν. Όσοι παρακολουθούν, μεταπολιτευτικά τουλάχιστον, τα πολιτικά τεκταινόμενα, θα χρειάζονταν οπωσδήποτε κάποια δυνατότητα εγγραφής βίντεο για να πιστοποιούν ότι άκουσαν καλά και δεν έκαναν λάθος, το λιγότερο ένα μπουκάλι αλκοόλ και ίσως ένα χάπι από αυτά που είχε ο Μορφέας στο «Matrix», που σε έκαναν να ξεχάσεις οτιδήποτε ήξερες μέχρι τη στιγμή που θα τα έπαιρνες.
Μόνο έτσι μπορεί πλέον να παρακολουθήσει κανείς τις τοποθετήσεις βουλευτών και υπουργών του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, σε θέματα όπως είναι τα εργασιακά, το φορολογικό, το ασφαλιστικό, οι δομές παραγωγής της χώρας, η δημόσια διοίκηση, η υγεία, η παιδεία, η οικονομία και μια σειρά άλλων. Οι άνθρωποι, οι ίδιοι άνθρωποι, εμφανίζονται με απόλυτη φυσικότητα, λες και έχουν αναβαπτιστεί ή να τους έχει έρθει μια επουράνια επιφοίτηση και λένε με πάθος τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που έλεγαν μερικά χρόνια πριν, με το ίδιο πάθος.
Στην ψυχολογία κάτι τέτοιο θα περιγραφόταν ίσως με την περίπτωση της «διχασμένης προσωπικότητας», στην αεροπορία θα ταίριαζε ο όρος «βέρτιγκο», που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την κατάσταση της απώλειας προσανατολισμού και συνείδησης. Από τον κινηματογράφο, η λογική της ταινίας «Matrix» ταιριάζει απόλυτα, γιατί στο ΠΑΣΟΚ άλλα έλεγαν 30 χρόνια, άλλα έκαναν και σήμερα έρχονται και παριστάνουν τους «ιερείς» και τους «απόστολους» των ακριβώς αντίθετων πραγμάτων από όσα διαχρονικά πίστευαν και επέβαλαν με διάφορους τρόπους, ακραίους ή μη, στην ελληνική κοινωνία.
Νομίζουν αυτοί οι άνθρωποι ότι οι Έλληνες ξεχνάνε τόσο εύκολα και εν μέρει έτσι είναι, αλλά δε μπορείς να θες να συντηρείς 30 χρόνια το «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» και από την άλλη να απαιτείς από τον κόσμο να ξεχάσει τα κυβερνητικά «φούμαρα» που του πούλησες για περισσότερο από 23 χρόνια και που οδήγησαν, σήμερα, στην κατάρρευση μια οικονομία που εσύ την έμαθες και τη γαλούχησες να στηρίζεται στον υπερδανεισμό, που τα έδινε όλα, που υποτασσόταν σε κάθε απαίτηση των δικών σου κομματικών συνδικαλιστών, οι οποίοι απετέλεσαν και το καμάρι της οργάνωσής σου όλα αυτά τα χρόνια.
Και αν υποθέσουμε ότι στο επίπεδο της κοινωνίας αυτό μπορεί και να περάσει σε μερικούς, είναι αδύνατο να περάσει σε εκείνους που θέριεψαν μέσα στα ίδια σου τα σπλάχνα, που θεωρούσαν αυτονόητη την προνομιακή τιμολόγηση των υπηρεσιών τους, που κάθε φορά ήθελαν να μετατρέψουν τους «αγώνες» τους σε ειδικού καθεστώτος, μισθολογικό ή ασφαλιστικό ή άλλου τύπου, χρήμα.
Γι’ αυτό και διαχρονικά όλοι οι εργατοπατέρες και οι συνδικατοκράτορες προέρχονταν και ανήκαν στο «σκληρό ΠΑΣΟΚ», ήλεγχαν σωματεία, συνεταιρισμούς, φορείς και πάντα στο μυαλό τους είχαν ότι όσο πιο καλά λειτουργούσαν για το ΠΑΣΟΚ ή την τσέπη τους, όχι για την πατρίδα, τόσο πιο κοντά θα έφταναν στο να μπουν στη Βουλή ή να γίνουν ακόμη και Υπουργοί.
Τα σοσιαλιστικά επιχειρήματα
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης του λαομίσητου νομοσχεδίου, όλες σχεδόν οι πτέρυγες της Βουλής έθεσαν ζητήματα συνταγματικότητας για κάποια άρθρα του. Τα κυριότερα σημεία ήταν ο καθορισμός του αφορολόγητου ορίου κάτω από το «κατώφλι» του ορίου της φτώχειας και η διάλυση κάθε έννοιας προστασίας σε ό,τι αφορά τις κατώτατες αποδοχές των εργαζομένων μέσω των συλλογικών συμβάσεων που διαμορφώνονταν μεταξύ των εργοδοτικών και των συνδικαλιστικών φορέων.
Τα επιχειρήματα που έθεσε ο αντιλέγων της κυβερνητικής παράταξης, κ. Δ.Παπουτσής, αξίζει να αναφερθούν και ανατρέπουν οτιδήποτε ξέρατε για το ΠΑΣΟΚ και εν γένει τον σοσιαλισμό στην Ελλάδα τα τελευταία 40 χρόνια.
Είπε ο κ. Παπουτσής, για το αφορολόγητο ότι «οι πτέρυγες που ενίστανται σ’ αυτό συγχέουν την κατά περίπτωση ασκούμενη φορολογική πολιτική της χώρας με την προνοιακή πολιτική της πολιτείας» και για το θέμα των συμβάσεων ότι «δεν προβλέπεται στο Σύνταγμα απαγορευτική διάταξη προστασίας των ομοιοεπαγγελματικών ή κλαδικών συμβάσεων εργασίας έναντι των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων».
«Νομικίστικα», αυτά τα επιχειρήματα μπορεί και να στέκονται, αλλά αν σκεφτεί κανείς ότι ένας σοσιαλιστής κάθισε και είπε αυτά τα πράγματα στη Βουλή, ένας εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, του κόμματος της συνδικαλιστικής ασυδοσίας και προνομιακής μεταχείρισης, του κόμματος που κάθε επιχειρηματική προσπάθεια την κατήγγειλε ως ιμπεριαλισμό του κεφαλαίου και κάθε επιχειρηματία τον αντιμετώπιζε ως εχθρό του λαού, τότε μάλλον πρέπει να προμηθευτείτε άλλη μια μποτίλια αλκοόλ για να χωνέψετε ότι πλέον το ίδιο το ΠΑΣΟΚ αποβάλει τις διδαχές του λαοπλάνου Ανδρέα Παπανδρέου, ως απόβλητα της ίδιας της ιδεολογίας του.
Το δράμα του εργατοπατέρα
Κάθε μεγάλο δράμα έχει πάντα τις τραγικές του φιγούρες. Μόνο ως τέτοιες μπορούν να αντιμετωπιστούν οι παρουσίες των πάλαι ποτέ κραταιών και σκληρών συνδικαλιστών εργατοπατέρων που σήμερα βρίσκονται είτε στα βουλευτικά έδρανα της πλειοψηφίας, είτε σε κυβερνητικούς θώκους και αγορεύουν υπέρ των εξοντωτικών μέτρων.
Ο κ. Πρωτόπαπας, πρώην σκληρός συνδικαλιστής, πρώην πρόεδρος της ΟΤΟΕ, πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ, επί σειρά ετών Γραμματέας της ΠΑΣΚΕ, πρώην Αντιπρόεδρος της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, πρώην υφυπουργός και υπουργός, νυν βουλευτής, σε μια ανώμαλη ιδεολογικά τοποθέτησή του, προσέτρεξε να συγχαρεί τον κ. Παπουτσή για την ανάλυσή του και την άρτια αντιμετώπιση των αντιπολιτευτικών ενστάσεων !
Στο πρόσωπό του, μπορούμε άνετα να ευθυγραμμίσουμε μια σειρά συνδικαλιστών που κεφαλαιοποίησαν με διάφορους τρόπους την αήθη πλάνη στην οποία οδήγησαν εκατομμύρια εργαζόμενους, όντας επικεφαλής συνδικαλιστικών φορέων. Πρωτόπαπας, Πολυζογόπουλος, Μπάκουλης, Κανελλόπουλος, Παπασπύρος, Φωτόπουλος, Πιπεργιάς, Κολλάς, Παναγόπουλος, Ραφτόπουλος, Σταματόπουλος, Δημούδης, Βασιλόπουλος, Μπαλασόπουλος και πολλοί άλλοι αποτελούν απλώς τη ραχοκοκαλιά ενός συστήματος – ΠΑΣΟΚ που διέλυσε κάθε έννοια συνεπούς συνδικαλιστικής προσφοράς. Και μην πει κανείς ότι επαναστάτησαν το 2011, είναι πολύ αργά για δάκρυα.
Ξεχωριστή θέση μέσα σε όλους αυτούς έχει βέβαια ο σημερινός Υπουργός Εργασίας, κ. Γ.Κουτρουμάνης, πρώην Πρόεδρος της «Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής - Π.Ο.Π.Ο.Κ.Π.» και εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ. Σκληρός ως συνδικαλιστής, με σημαία του την λευκή απεργία επί Ν.Δ., σήμερα και αυτός βιώνει το δράμα του εργατοπατέρα.
Καλά όλα αυτά, αλλά η Ελλάδα τι έφταιγε για να την διαλύσετε ;
Δείτε το απόκομμα της εφημερίδας στο scribd, εδώ.
Βασίλειος Μπαλάφας
Μέλος Π.Ε. Ν.Δ.
vasileios[at]balafas.gr
vbalafas.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου