Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Χλωρίωση του νερού: Αλήθειες και ψέματα…

Ένα άκρως ενδιαφέρον και χρήσιμο άρθρο.
Τι λέει ο υπεύθυνος του μοναδικού ιδιωτικού  διαπιστευμένου Εργαστήριου σε όλη την Κεντρική Ελλάδα Αλ. Γούναρης

1)Γιατί το χρησιμοποιούμε στο πόσιμο νερό;
Το χρησιμοποιούμε για τις τοξικές ιδιότητες που έχει προκειμένου να σκοτωθούν οι παθογόνοι οργανισμοί. Στη φύση δεν υπάρχουν τοξικές ουσίες. Υπάρχουν μόνον τοξικές δόσεις. Οποιαδήποτε ουσία, ακόμη και η πλέον ωφέλιμη, πάνω από μία ορισμένη ποσότητα καθίσταται τοξική. Αν κάποιος για παράδειγμα φάει μία...
κουταλιά μαγειρικό άλας είναι βέβαιο ότι θα πάθει εγκεφαλικό λόγω πρόκλησης και οξείας διαταραχής των ηλεκτρολυτών του οργανισμού. Το ίδιο συμβαίνει και με τα άλλα βαρέα μέταλλα όπως ο σίδηρος και το χρώμιο. Σε μικρές ποσότητες είναι απαραίτητα για τη λειτουργία των ενζύμων, ενώ σε μεγαλύτερες δημιουργούν τοξικότητα στον οργανισμό.
2. Τότε έχουν δίκαιο αυτοί που εναντιώνονται στη χλωρίωση;
Όχι. Η χλωρίωση είναι η πλέον ενδεδειγμένη μέθοδος απολύμανσης του πόσιμου νερού, γιατί σκοτώνει παθογόνους μικροοργανισμούς που έχουν μικρότερη ανθεκτικότητα από τον άνθρωπο. Κατά συνέπεια η ορθολογική χρήση του χλωρίου ως μέθοδος απολύμανσης σε ποσότητες που να μην επηρεάζουν την ανθρώπινη υγεία, αλλά είναι ικανές να καταστρέψουν τους επιβλαβείς οργανισμούς, συνιστάται και είναι η πλέον επιβεβλημένη από τη νομοθεσία μέθοδος.
4. Ποιος φταίει για ό,τι συνέβη στην Πορταριά;
Δεν έπρεπε να φτάσει η κατάσταση εκεί που έφτασε. Όταν φτάνει η κατάσταση να εντοπίζονται παθογόνοι οργανισμοί στο νερό και σε μία χρονική περίοδο, όπου δεν είναι εφικτή η διακοπή υδροδότησης (γιορτές, χρήση νερού για τη λειτουργία των καλοριφέρ) φτάνουμε σε διλημματικά αδιέξοδα, γιατί από τη μία επιβάλλεται η απολύμανση για να προστατέψουμε τη δημόσια υγεία και από την άλλη οι ποσότητες του απολυμαντικού που χρειάζονται να χρησιμοποιήσουμε είναι μεγάλες, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα με τα παραπροϊόντα της απολύμανσης
5. Είναι πανάκεια το χλώριο;
Δεν είναι πανάκεια. Ναι μεν είναι απαραίτητο για την πρόληψη της επιμόλυνσης στο δίκτυο, όταν όμως η επιμόλυνση αυτή επεκταθεί σε μεγάλα τμήματα του δικτύου δεν επαρκούν οι συνήθεις δοσολογίες και απαιτούνται μεγαλύτερες, με αποτέλεσμα να μην γίνεται αποδεκτό οργανοληπτικά από τους κατοίκους λόγω οσμής και γεύσης.
6. Από τις υψηλές δόσεις χλωρίου δημιουργούνται προβλήματα στην ανθρώπινη υγεία;
Από τα υπολείμματα των τροφών στο στομάχι και από το χλώριο δημιουργούνται οργανοχλωριωμένες ενώσεις, πολλές από τις οποίες είναι γνωστές για τις μεταλλαξιογόνες ιδιότητές τους στον άνθρωπο, όταν λαμβάνονται καθημερινά και σε βάθος χρόνου.
Ωστόσο η χλωρίωση παραμένει ως υπολειμματική ουσία μέσα στο δίκτυο και λειτουργεί σαν μία δικλείδα ασφαλείας στα κρίσιμα σημεία επιμόλυνσης του δικτύου και σταματά την ανάπτυξη των μικροβίων σε αρχικό στάδιο, όταν οι συγκεκριμένες ποσότητες είναι επαρκείς και δεν βλάπτουν τον ανθρώπινο οργανισμό.
7. Υποστηρίζεται από αυτούς που αντιδρούν στη χλωρίωση ότι σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις δεν χρησιμοποιείται ως μέθοδος απολύμανσης το χλώριο…
Οι άλλοι μέθοδοι απολύμανσης όπως το όζον, η χρήση υπεριώδους ακτινοβολίας, η χρήση οξόνιου κ.λ.π. απολυμαίνουν το νερό στο σημείο υδροληψίας ή επεξεργασίας , δηλαδή πριν τη δεξαμενή και από εκεί και πέρα το αποστειρωμένο αυτό νερό είναι εκτεθειμένο σε οποιαδήποτε επιμόλυνση από το σύστημα διανομής του εσωτερικού δικτύου. Τα οποία δίκτυα στην πράξη ποτέ δεν είναι 100% ασφαλή. 

Ρεπορτάζ: ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου