Είναι ανθρωπίνως αδύνατο σε μία αίθουσα χωρίς ηχομόνωση, με φωνές δικηγόρων στους διαδρόμους, όπου «δασκαλεύουν» στα όρθια μάρτυρες και πελάτες και με τα μικρόφωνα στην έδρα κλειστά – άγνωστο γιατί – να παρακολουθήσεις την υπόθεση που αφορά στη ζωή, στην υπόληψη ή στην περιουσία σου!
Η ...
Αγγλοσαξονική μέθοδος θέλει μόνο τις σοβαρές υποθέσεις να φτάνουν στα ακροατήρια π.χ. όταν ο κατηγορούμενος ομολογήσει το «έγκλημα» του, ώστε η πολιτεία να μην ξοδεύει χρήματα του δημοσίου για ψύλλου πήδημα!
Στις δε οικονομικές διαφορές τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα και δεν φαίνεται να ιδρώνει κανενός (δικηγόρου) τ΄ αυτί! Η ημερομηνία πρωτόδικης εκδίκασης δίνεται σε 20 μήνες και πάνω! Δηλαδή το άρθρο 214Α (περί απόπειρας συμβιβασμού και εξώδικης επίλυσης διαφοράς) στην πράξη απέτυχε, όπως τόσα άλλα… Μετατράπηκε σε μία ακόμη γραφειοκρατική διαδικασία, όπου οι δικηγόροι βάζουν ένα έγγραφο στο φάκελο του πελάτη τους όπου περιγράφουν ότι κανείς δεν προσήλθε για να συμβιβαστεί! (θαρρείς και το ήξεραν ή προσεκλήθησαν για να κάνουν κάτι τέτοιο)
Αν όμως οι εξωδικαστικές λύσεις δεν έχουν γνωρίσει δόξες στα αστικά ή ποινικά δικαστήρια, στις διοικητικές διαφορές θα …έπρεπε να γίνεται με το στανιό, γιατί το σύστημα έφτασε στα όριά του! Κλάταρε! Η διοικητική δικαιοσύνη αδυνατεί να ανταπεξέλθει σε λογικά χρονοδιαγράμματα και οι δικαστές «πνίγονται» μέσα σε φακέλους. Φυσικά την πληρώνει ο πολίτης που ψάχνοντας το δίκιο του, «μετράει» υπομονετικά: Τρία χρόνια για προσδιορισμό δίκης πρωτόδικα, ένα χρόνο αναβολή (πάντα ύστερα από αίτημα του νομικού εκπροσώπου του κράτους) ένα χρόνο απόφαση, και μετά έφεση με 3 χρόνια για προσδιορισμό (πάντα το δημόσιο ασκεί έφεση) 1 χρόνο αναβολή, 1 χρόνο απόφαση και 2 χρόνια Συμβούλιο Επικρατείας! Δηλαδή: 3+1+1+3+1+1+2=12 χρόνια στο περίμενε! Βεβαίως, αυτά τα χρόνια της αναμονής στερείται την οικονομική του ελευθερία, δεν μπορεί να λάβει φορολογική ενημερότητα και η εφορία αρνείται να του εγκρίνει τιμολόγια!
Μ αυτά και μ άλλα, εκατοντάδες χιλιάδες υποθέσεις στοιβάχθηκαν στα διοικητικά δικαστήρια, αφού και τα… αρμόδια όργανα ελέγχου (εφορίες, ΥΠΕΕ, ΣΔΟΕ) είχαν πάντα την ευχέρεια της … υποκειμενικής αξιολόγησης για πρόστιμα που επέβαλλαν κατά περίπτωση («Γιατί εδώ έγραψες σε λάθος στήλη το ΦΠΑ; 600 ευρώ πρόστιμο, μουτζουρωμένη ημερομηνία; Άλλα 500 ευρώ. Δεν πατήθηκε καλά το καρμπόν; Πάρε για να μάθεις, πρόστιμο 500 ευρώ κτλ κτλ») Αρκετοί δε «ελεγκτές» (βλ εκθέσεις Ρακιντζή) εκβίαζαν τους ταλαίπωρους μικρομεσαίους, οι οποίοι αναγκάζονταν να υποκύψουν πληρώνοντας πρόστιμα χωρίς στην ουσία να έχουν παρανομήσει, για να μην μπλέξουν… χειρότερα!
Έτσι πολύ χάρηκα με την πρόσφατη απόφαση Στουρνάρα που λέει ότι «Πρόστιμα θα επιβάλλονται όχι για επουσιώδη λάθη, αλλά μόνο για ουσιαστικές παραβάσεις που ζημιώνουν το δημόσιο» Ίσως, μ αυτόν τον τρόπο, αν έχουμε λιγότερες αδικίες από υποκειμενικές «εκτιμήσεις» να μειωθούν και οι προσφυγές στη δικαιοσύνη και κατ΄ επέκταση, να αποσυμφορηθούν και τα διοικητικά δικαστήρια και ποιος ξέρει, μπορεί τότε να ανασάνουν και οι κατακαημένοι επαγγελματίες και φορολογούμενοι…
Της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου
mediasoup.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου