http://www.crime.gr/Ημεδαπός, εννοείται. Αλλά και "Πακιστανός"- το ζήτημα ούτε ως εφιάλτης δεν είχε ανακύψει τότε- να του'χε λάχει, θα τον είχε μπουζουριάσει.
Εργαστήρια, ήταν η ματιά του. Το DNA του δράστη προέκυπτε από τα χαστούκια.
Βούρδουλας, η μέθοδος της εποχής (γιατί σήμερα,έχει εκλείψει;). Ο Μπέκας την απέρριπτε. Είχε ανακριτικό όπλο την πονηριά του.
Το παρακολουθήσαμε στον " θάνατο του Τιμόθεου Κώνστα". Το διαπιστώσαμε στην ...
"εξαφάνιση του Τζον Αυλακιώτη".
Ο Μπέκας, δημιούργημα ενός αριστερού, του Γιάννη- Τσιριμώκου- Μαρή, που ο βιοπορισμός τον είχε ρίξει σε δεξιές εφημερίδες, ήρε τις αμαρτίες μιας αστυνομίας, με μέτριες επιδόσεις.
Εγκλήματα πάθους είχε κυρίως να διαλευκάνει. Κάτι λίγες ληστείες και κάτι περισσότερες διαρρήξεις. Κάποιοι χασικλήδες, ήταν εντοπισμένοι, ενώ γνωστή ήταν και η ταυτότης των μπουκαδόρων.
Οι άνθρωποι του Μπέκα σήκωναν το γιακά της καπαρντίνας και μπαίναν στα μπαρ όπου τα καρφιά τους, τους τα λέγαν χαρτί και καλαμάρι.
Ο Μπέκας ήρε κυρίως τις αμαρτίες μιας αστυνομίας εκπαιδευμένης στο κυνήγι των Κομμουνιστών και ειδικευμένης στο φακέλωμα.
Η, σε τοπικά πλαίσια, χολυγουντιανή μορφή του, όπου πάντα επικρατούσε το καλό και στο τέλος ο φονιάς ή ο λωποδύτης πιανόταν στην τσιμπίδα του νόμου, πέρασε-επικοινωνιακά, θα λέγαμε σήμερα- στον κόσμο, τον καλό και αποτελεσματικό αστυνομικό.
Κι αυτόν τον Μπέκα προσπάθησε να αναστήσει το, υπό τον κύριο Δένδια, σύστημα "Προστασίας του Πολίτη".
Με υπερβολές.
Ο ΑΛΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου