Τρία γράμματα πού ζητούν απάντηση : Συνδικαλιστής, Αστυνομικός, και Ηγέτης…

http://patrablog.blogspot.gr

Καταποντίστηκε κι΄ αυτός από την ανεργία...

ΕΠΙΣΤΟΛΗ  1η

==============

Μού έγραφε πρό ημερών ένας άσπονδος φίλος :

« Τις πρώτες μέρες του διορισμού μου σε μια μεγάλη Κρατικοδίαιτη Εταιρεία έβλεπα... δυό τρία πρόσωπα από αυτά πού μαζί είχαμε διοριστεί, να μη κάθονται στις θέσεις τους να δουλέψουν όπως εμείς οί άλλοι…

Κρατούσαν πάντα στα χέρια τους κάτι φάκελους, και από τις πρώτες μέρες του διορισμού τους έτρεχαν από γραφείο σε γραφείο και μοίραζαν έντυπα…

Ο προϊστάμενός τους προφανώς κομματικά μυημένος και μιλημένος σ΄ αυτό το αλισιβερίσι, τους άφηνε να αλωνίζουν μια από εδώ και μια από εκεί, ελεύθερα…

Ρώτησα κάποιους, πάντα με περίσκεψη μήπως πέσω σε κανέναν καλοθελητή, ρουφιάνο, και κομματικό κοτζάμπαση, « τι δουλειά κάνουν όλοι αυτοί πού από τις πρώτες μέρες πού ήλθαμε ρεμπελεύουν…» και μού είπαν συνομωτικά και κρυφά στο αυτί «ότι είναι συνδικαλιστές και ενημερώνουν τους συναδέλφους τους για τα δικαιώματά τους…».

Σε ερώτησή μου «και τόσο καιρό πού δεν υπήρχαν αυτοί, ποιοί ενημέρωναν τους συνάδελφους;» μού απάντησαν πάλι κρυφά στο αυτί ότι: « είναι του κυβερνώντος κόμματος κι΄ έχουν το ελεύθερο «διορισμένοι αυτεπάγγελτα από τους παλαιότερους…».

Κατάλαβα ότι η Εταιρεία πού δούλευα είχε καταντήσει μια κομματική σφηκοφωλιά, όπου ανέλιξη και προώθηση είχαν μόνο όσοι ήσαν στο σύστημα…

Σού έγραψα αυτό το παράδειγμα ( μού γράφει ο άσπονδος φίλος), για να σού δείξω ένα μικρό δείγμα πάνω στό «γιατί η πατρίδα μας έχει φθάσει σ΄ αυτό το κατάντημα και σ΄ αυτή την διεθνή ανυποληψία, από κάτι ρεμαλοειδή τεμπελόσκυλα και κομματόσκυλα πού άνοιξαν επιχείρηση είς βάρος των υπολοίπων, και πού όμως ήξεραν να πληρώνονται κανονικά κάθε 1^η και 16^η ως δήθεν εργαζόμενοι…»

Αυτά μού σημείωνε στο αγανακτισμένο γράμμα του ο φίλος ο άσπονδος πού λέγαμε και ψάχνοντας ψάχνοντας πάνω στην χθεσινή λέξη «Συνδικαλιστής» ( γιατί σήμερα το επάγγελμα αυτό δεν υπάρχει, το εξάτμισε η ανεργία ), βρήκα τα εξής αξιοσημείωτα:

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ

==================

Είναι ίσως η πιο κερδοφόρα επιχείρηση που γνώρισε ποτέ αυτή η χώρα μας και εξηγούμαι το γιατί:

1ον Δεν χρειάζεται το παραμικρό κεφάλαιο για να την ανοίξεις.

2ον Δεν δουλεύεις ποτέ.

3ον Πριν κανονίσεις επιδόματα, υπερωρίες, επιτροπές κλπ για τους άλλους, τα κανονίζεις πρώτα για σένα.

4ον Εξασφαλίζεις το μέλλον των παιδιών σου αλλά και των λοιπών συγγενών με διορισμούς ανά το δημόσιο.

5ον Άμεση πρόσβαση στα μίντια. Αν δεν είσαι τελείως κοπρόσκυλο και έχεις και δική σου δουλειά, τότε αυξάνεις το πελατολόγιο και τις επαφές σου.

6ον Εξ ανάγκης μαθαίνεις τους νόμους και χώνεις εαυτούς και αλλήλους στις τεράστιες τρύπες που έχουν προνοήσει να φτιάξουν οι νομοθέτες για σένα. Αν μάλιστα δεν υπάρχει κατάλληλη θέση να καταλάβεις, τότε ο βουλευτής σου σε συνεργασία με τον γενικό γραμματέα του Υπουργού,  ή κάποιον παρακάτω, σού δημιουργούν μία νέα θέση  και σε τρυπώνουν μέσα, ώστε κι΄ εσύ να τρώς και να πίνεις είς υγείαν των άλλων…

7ον Αποκτάς απίστευτες πολιτικές γνωριμίες και όταν κουραστείς να κάθεσαι, γίνεσαι και βουλευτής βγάζοντας σε δύο τέρμινα και βουλευτική σύνταξη.

Είπατε τίποτα;

ΕΠΙΣΤΟΛΗ  2^η

^{==================}

 

Μέ 600 ευρώ για να κοπανάς τούς αντίθετους...

«Είμαι αστυνομικός. Αύριο έχω Υπηρεσία στα μέτρα τάξεως στην πορεία, θα κινηθώ, μαζί με τους συναδέλφους μου, βάσει των διαταγών των προϊσταμένων μου.

Τι θα γίνει δεν ξέ­ρω…

Είναι βέβαιο ότι θα μας πετάξουν πέτρες, θα επιχειρήσουν να μας κάψουν με μολότοφ. θα μας βρίσουν και όπου μας στριμώξουν, μπορεί και να μας τσακίσουν. Δεν ξέρω τι θα γίνει, πάω για ύπνο και στις πέντε που θα ξυ­πνήσω θα δω…

Συγκεντρωνόμαστε πρωί - πρωί στην Υπηρε­σία. Δεν κοιμήθηκα κα­λά. Μου έκοψαν λεφτά. Πρέπει να   πληρώσω το φροντιστήριο των παι­διών, λογαριασμούς, δάνειο. Μου λείπουν τετρακόσια ευρώ. Οι σκέψεις με βασάνισαν και χτες τη νύχτα.

Η γυ­ναίκα μου δεν δουλεύει, και ψάχνω να της βρω μία δουλειά, αλλά...

Μπαίνουμε στα λεωφορεία και ξεκινάμε. Πε­ριμένουμε να ξεκινήσουν οι πορείες.

Ερχεται η ώρα της μάχης. Κατεβαίνουμε και παίρνου­με θέσεις. Οι πρώτες ομάδες πλησιάζουν, αλ­λά τα πράγματα είναι ήρεμα. Μόνο συνθήμα­τα κατά της Κυβέρνησης και της τρόικας φω­νάζουν οι διαδηλωτές Τίποτε άλλο. Είμαστε χαλαροί και αναμένουμε εντολές.

Aκούμε από τον ασύρματο για συμπλοκές λίγο μακρύτερα. Κάποιοι επιτέθηκαν σε συναδέλ­φους με πέτρες και ξύλα.

«Ακίνητοι» μας φω­νάζει ο επικεφαλής. Μάλλον έρχεται η σειρά μας.

Βγαίνουν από πίσω μας ομάδες κουκουλοφόρων. Βρίζουν, πετούν μολότοφ και κομ­μάτια μπετόν από ξηλωμένα πεζοδρόμια. Ο­πισθοχωρούμε, αλλά μας κυκλώνουν.

Ενας συνάδελφος αρχίζει να οργίζεται. «Καλύψου» του φωνάζω, αλλά εκείνος τίποτα. Ο­ντως απαντά πρώτος την ώρα που η μάχη ε­ξελίσσεται σώμα με σώμα. Από απόσταση α­σφαλείας μάς κοιτούν περίεργοι.

«Επάνω τους» μας φωνάζουν. «Φάτε τα, τα παλιόπαι­δα που καίνε κάθε φορά την πόλη».

«Γουρούνια, που σκοτώνετε τον κόσμο», μας φωνάζουν άλλοι.

Κρατάω την ψυχραιμία μου και προσπαθώ να αποφύγω τις φλόγες από τις μολότοφ που ε­ξαπλώνονται γύρω μου.

«Γουρούνι, δολοφόνε, θα πεθάνεις, απόψε δεν θα πας στο σπίτι σου» μου φωνάζει ένας από τους ταραξίες.

Κάνω δύο βήματα μπρο­στά με το γκλομπ σηκωμένο ψηλά για να τον α­ναγκάσω να οπισθοχωρήσει. Μου πετάει πέ­τρες.

Με σώζει το κράνος και γλυτώνω από τύ­χη από τις φλόγες μίας βόμβας που πε­τούν πάνω μου φίλοι του κουκουλοφόρου.

Ξαφνικά νοι­ώθω το πόδι μου να καίει. Πήρε φωτιά το πα­ντελόνι. Την σβήνω και οπισθοχωρώ μαζί με τέσσερις συναδέλφους.

Καταφέρνουμε στην γωνία, πριν τη λεωφόρο, να στριμώξουμε έ­ναν από αυτούς. Βρίζει, και ξεγλιστράει αφή­νοντας μας για ενθύμιο το μπουφάν του.

Αναχαιτίζουμε τις ορδές των υπολοίπων και η ώρα περνά. Μαθαίνουμε ότι υπάρχουν τραυ­ματίες, συνάδελφοι, και διαδηλωτές. Επιστρέ­φω σπίτι. Με αγκαλιάζει η κόρη μου και με ρω­τά:

«Μπαμπά, γιατί σας βρίζουν στην τηλεό­ραση;».

Ειλικρινά δεν ξέρω τι να της απαντή­σω, παρά μόνο σκέφτομαι ότι και σήμερα κα­τάφερα να παραμείνω ψύχραιμος».

Σ.Σ. Η εξομολόγηση είναι συρραφή αφηγήσε­ων πολλών μάχιμων αστυνομικών που έχουν κατά καιρούς καταθέσει την εμπειρία τους α­πό επεισόδια στους δρόμους…

ΕΠΙΣΤΟΛΗ  3^η

^{==================}

Γιά όλους αυτούς τους παραπάνω και άλλους λόγους :

Ζητείται επειγόντως ηγέτης :

Ζητείται ένας απλός άνθρωπος για να κυβερνήσει και να σώσει αυτή την χώρα. Ο άνθρωπος αυτός πρέπει να είναι :

1. Ένας σωστός άνθρωπος πού θα ενεργήσει με πραγματικό φόβο Θεού καί σύμφωνα με τίς Εντολές Του, όπως ο πρώτος Κυβερνήτης μας, ο  Ιωάννης Καποδίστριας, κι΄ όχι όπως ο κάθε  κομματικός καραγκιόζης όπως γίνεται σήμερα…

2. Πού πρώτος θα δώσει το καλό παράδειγμα στον λαό με την προσωπική συμπεριφορά του, μη παίρνοντας δεκάρα από τον μισθό του, ή μοιράζοντάς τον στους πραγματικά φτωχούς…

3. Πού θα καταργήσει την κομματοκρατία και τον κομματικό συνδικαλισμό.

4. Πού θα μειώσει τα Υπουργεία το πολύ  σε επτά ( 7 ), και θα τοποθετήσει σοβαρούς και με εγνωσμένο ήθος Υπουργούς κι΄ όχι κομματικούς εγκάθετους χωρίς να ψάξει το ποιόν τους…

5. Πού θα ανοίξει λογαριασμούς και θα μαζέψει επιτέλους τους φόρους.

6. Πού θα ξεκαθαρίσει τον δημόσιο τομέα από χιλιάδες τεμπέληδες για τους οποίους όμως δεν μιλάει κανένας…

7. Πού θα απελευθερώσει την Δικαιοσύνη και την Αστυνομία ώστε να αρχίσουν  επιτέλους να λειτουργούν όπως γίνεται σε όλες τις σοβαρές χώρες του Δυτικού κόσμου, ώστε να εκλέγουν οι ίδιοι την Δικαστική και Αστυνομική ηγεσία τους και όχι να διορίζονται απο την εκάστοτε κυβέρνηση καταντώντας στο τέλος πιόνια τους…

8. Πού θα ψάξει να βρεί που πήγε ο υπέρογκος δανεισμός του κράτους και ποιός ευθύνεται γι' αυτό.

9. Πού θα βάλει στην φυλακή όλους τους καταχραστές του δημοσίου χρήματος αλλά και όσους λαδώνουν, λαδώνονται, και φοροδιαφεύγουν.

10. Πού θα δώσει επιτέλους όραμα και λόγο ύπαρξης σε αυτή την πάμπλουτη χώρα.

Όπως βλέπετε κανένα απο τα παραπάνω μέτρα δεν έχει χρηματικό κόστος.

Το κόστος τους είναι ΜΟΝΟ πολιτικό, και γι' αυτό δύσκολο είναι να ληφθούν ποτέ τέτοια μέτρα απο συμβατικές κυβερνήσεις σαν τις σημερινές.

Σίγουρα σε έναν τέτοιο ηγέτη θα γυρίσει την πλάτη το 50% των σκλαβωμένων στον δικομματισμό συμπολιτών μας, θα τον αγκαλιάσουν όμως όλοι οι υπόλοιποι. 

Θα γίνει ένας ηγέτης πραγματικά του λαού που θα βγάλει την χώρα απο το τέλμα και θα εκλέγεται κάθε φορά για  τα επόμενα 20 χρόνια.