Οι πολλοί για την πατρίδα, οι ελάχιστοι για την παρτίδα

Έτσι γινόταν ανέκαθεν. Πάντοτε, όμως, οι ολίγοι, ποσοτικώς και ποιοτικώς, κατάφερναν να στήνουν στον τοίχο, είτε κυριολεκτικώς είτε μεταφορικώς, τους πολλούς της ποιότητας, του ήθους, του μυαλού, των αρχών, της γνώσης, της ανιδιοτελούς προσφοράς.

Πολλά τα αθέμιτα μέσα που χρησιμοποιούν οι ο-λίγοι με πολιορκητικό κριό τον τρόμο. Ξέρεις συμπατριώτη τί σημαίνει να μην σε κυβερνά ο Βαρβιτσιώτης, ο Σπηλιωτόπουλος, ο Λυκουρέντζος, ο Γιακουμάτος, ο Παναγιωτόπουλος, ο Πρωτόπαππας, ο Βενιζέλος, ο Ευθυμίου, ο Καστανίδης, ο Ραγκούσης και η Νταλάρα; Μεγάλο κακό για την παρέα τους και τ’ αφεντικά τους.

Ξέρεις τί θα πει... συμπατριώτη να γυρίζουμε 50 χρόνια πίσω; Να μας λέει ο Σαμαράς και η Ντόρα ότι «Αυτό το ευρώ είναι δικό σου, μην αφήσεις τον Τσίπρα να σου το πάρει» αντιγράφοντας το αντίστοιχο σύνθημα της ΕΡΕ του 1966 «Αυτή η δραχμή είναι δική σου, μην αφήσεις τον Παπανδρέου να σου την πάρει»; Να μας λέει ο Τσίπρας «Τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες» αντιγράφοντας τον Γεώργιο Παπανδρέυο που έλεγε το 1963 [ή μήπως 1964;] «Τρομοκρατήσατε τους τρομοκράτας»;

Οι ημέρες που προηγούνται της 17.06.2012 μοιάζουν πάρα πολύ με τις ημέρες που ακολούθησαν την 06.12.2008. Τότε που η επικοινωνιακή καταιγίδα κόντεψε να μας πείσει ότι ο Αλέξης Γρηγορόπουλος είχε χάσει τη ζωή του από εποστρακισμό. Έπρεπε να περιμένουμε τρία χρόνια για να αναδειχθεί στο δικαστήριο η αλήθεια και να τεθούν εκποδών οι ψευδομάρτυρες και οι ψευδείς ειδήσεις που δημοσίευαν τα ΜΜΕ ανάλογα με το τί συνέφερε τα αφεντικά τους. Πάνω από τη ζωή ενός νέου υπάρχουν πάντοτε συμφέροντα. Όπως πάνω από τη σωματική ακεραιότητα ενός άλλου νέου εκινούντο άλλα συμφέροντα καλυπτόμενα πίσω από μια ζαρντινιέρα.

Τώρα, λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές, η επικοινωνιακή καταιγίδα εξωραΐζει με διλήμματα όλους τους τυχάρπαστους που έβαλαν τη σφραγίδα τους στα μνημόνια, στις αυτοκτονίες των συνανθρώπων μας, στην πείνα των συνανθρώπων μας, που πήραν τα κεραμίδια από συνανθρώπους μας, που στέρησαν τη δουλειά και το ψωμί από συναθρώπους μας, που έστειλαν συνανθρώπους μας στην ξενιτειά για να χαίρονται αυτοί μόνοι με τα κότερά τους το γαλάζιο του Αιγαίου παρακολουθώντας με αγωνία τους δείκτες του Χρηματιστηρίου, μήπως και χάσουν μερικά εκατομμύρια από τα κλεμμένα.

17.06.2012 – ημερομηνία-ορόσημο. Τελευταία ευκαιρία για τον ελληνισμό μετά το ΟΧΙ των Κύπριων αδελφών την 26.04.2004.

Ας κάνουμε το χρέος μας. Όλοι γνωρίζουμε πλέον τα πάντα. Η κλεψύδρα της μετάνοιας έχει γίνει θρύψαλλα.

Σωτήριος Καλαμίτσης