Από τον Ιan Ford
Η ζέστη και η υγρασία παρασκεύαζαν ένα αποπνικτικό κοκτέηλ καθώς προσπαθούσε να ξημερώσει στην παραλιακή. Οι πελάτες του Ρέμου και των Ονιράμα πλησιάζαν τρικλίζοντας τους παρκαδόρους κρατώντας, με το γνωστό τρέμουλο στο χέρι, το τελευταίο 5εύρο, περίπου 1700 δραχμές, για φιλοδώρημα. Έζεχναν ουίσκι, κόκα, ιδρώτα και ξινισμένη κολώνια, ένα παρασκεύασμα που σκότωνε βούβαλο στα 10 μέτρα και δεν επέτρεπε στις πεταλουδίτσες που καραδοκούν σε ακτίνα μερικών μέτρων να τους πλησιάσουν.
Τριάντα χιλιόμετρα νοτιότερα στο ύψος της Σαρωνίδας, ο καλοβαλμένος υπουργός με τους γκρίζους κροτάφους φορώντας το μπουρνούζι του διέσχιζε...αθόρυβα την υπόγεια διάβαση που οδηγεί στο σημείο G, εδώ όπου το νωχελικό κύμα γλείφει την άμμο της ακτής. Με μια κίνηση που θα ζήλευε και ο σκηνοθέτης του Αντόνιο Μπαντέρας στο «Ζορό», ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ξεφορτώθηκε το μπουρνούζι του, αφήνοντας τα κυάλια του προσωπικού του σωματοφύλακα να καταγράφουν από την βεράντα του σπιτιού τον υπουργικό σωματότυπο καθώς εκείνος τρυπούσε τη θάλασσα. Κολύμπησε δύο ολόκληρες ώρες δοκιμάζοντας κρόουλ, ύπτιο, πρόσθιο και πεταλούδα. Καθώς επέστρεφε στην ακτή την είδε να κατηφορίζει προς το μέρος του. Η χολυγουντιανή φιγούρα της αξιολάτρευτης Βίβιαν θύμιζε την Ντέμπορα Κερ στο «Όσο υπάρχουν Άνθρωποι» κι εκείνος άδραξε τη στιγμή να μιμηθεί τον Μπαρτ Λάγκαστερ. Την φίλησε με πάθος και στη συνέχεια σωριάστηκε αποκαμωμένος στην ακτή. Θα απολάμβαναν ένα πλούσιο πρωινό με θέα τους γλάρους που κυνηγούσαν τα ψαροκάικα σε σχηματισμούς που σμιλεύει η απαράμιλλη τέχνη της φύσης. Οι κυριακάτικες εφημερίδες ήταν απλωμένες πάνω στο μεγαλοπρεπές μοναστηριακό τραπέζι της βίλας, όταν ο Έλληνας υπουργός άρχισε να πληκτρολογεί τον αριθμό τηλεφώνου του Στηβ. Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος είχε μια καλή συνεργασία με τον γιατρό που σήμερα υπηρετεί στο «Αττικόν» από την εποχή που ήταν ο βασικός κυβερνήτης του πιλοτηρίου της Υγείας. Η συνεργασία με τον υπουργό δεν άργησε να εξελιχθεί σε ζεστή φιλία. Ο Δημήτρης άλλωστε διαθέτει το μοναδικό χάρισμα της επικοινωνίας σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να αφοπλίσει ακόμη και ένα ανεγκέφαλο κτήνος με άγριες διαθέσεις. Μετά το τηλεφώνημα γνώριζε από πρώτο χέρι, ότι οι συμπολίτες τους θα μάθαιναν ώρες μετά, από τα δελτία ειδήσεων και το διαδίκτυο. Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δεν μπορούσε να ταξιδέψει στις Βρυξέλλες και εκείνος, ο φιλόδοξος Αρκάς, έπρεπε να σηκώσει το φορτίο της σακατεμένης Ελλάδας στους ώμους του. Πριν από αυτό έπρεπε να νικήσει τον πιο σκοτεινό Αντίπαλο, τον Αντίπαλο των Αντιπάλων. Τον Εξολοθρευτή Επίτιμο. Ήταν η κατάρα του Μητσοτάκη που έβγαλε εκτός λειτουργίας τον Σαμαρά και τον Ράπανο. -Δημήτρη, εγώ και η Ντόρα θα σας αναμένουμε στην οικία της Γλυφάδας. Σε παρακαλώ πάρε μαζί σου και την Βίβιαν. Ο Αβραμόπουλος είχε αποφασίσει να ζητήσει γονυπετής την εύνοια του Επίτιμου. Μόνο που το κρητικό θηρίο, δεν ήθελε μόνο λόγια ταπεινότητας και ικεσίας για να χορτάσει. Θα το διαπίστωνε όταν οι μαυροντυμένοι σωματοφύλακες της οικίας οδήγησαν εκείνον και την σύζυγό του στο σαλόνι με τις διαστάσεις που παραπέμπουν στο γειτονικό γήπεδο του γκολφ. Στο βάθος ο Μητσοτάκης καθισμένος σε μια επιβλητική μαύρη δερμάτινη πολυθρόνα έκανε την φιγούρα του Ρόμπερτ Ντε Νίρο στον Δαιμονισμένο Άγγελο να δείχνει πιο αθώα από τη Μπάρμπι. Δίπλα του η Ντόρα. Μαυροφορεμένη με ένα ράσο που κατέληγε σε βουναλάκι υφάσματος που κόντευε να καταπιεί να μακριά πόδια της. Από τον λαιμό της κρέμονταν χρυσός σταυρός, σαν εκείνους που χρησιμοποιούσε η Μαντόνα στις συναυλίες της. -Δημήτρη πρέπει να θυσιάσουμε την Βίβιαν για να ημερέψει το θηρίο μέσα μου..., ακούστηκε η υπόκωφη φωνή του Μητσοτάκη, η οποία καθώς έσβηνε μετατράπηκε σε ένα ηχηρό μακρόσυρτο γέλιο. Αντιλαλούσε στα έγκατα του κόσμου καθώς περνούσε από υπόγειες πόλεις, βυθισμένα κάστρα και κουφάρια τεράτων που νικήθηκαν από τον αθάνατο θάνατο αφού πρώτα κατακρεούργησαν τόνους πάσης φύσεως σάρκας. Ο Αβραμόπουλος ένιωσε τα σωθικά του να σκίζονται, το κορμί να αποχωρίζεται από το πνεύμα του αλλά μέσα στην σκοτοδίνη μια στιγμιαία αστραπή φωτός, τον έκανε να ελπίζει. -Αν θυσιάσεις την Βίβιαν, ξέχνα το Ε LXIR. Είναι το φάρμακο της αιωνιότητας που παρασκεύασε στα εργαστήριά του φίλος μου Ιάπωνας φαρμακοβιομήχανος. Όπως καλά γνωρίζεις όλοι οι φαρμακοβιομήχανοι του πλανήτη είναι φίλοι μου. Μόνο δυο οικογένειες έχουν στην κατοχή τους το ΕLXIR. Oι Ροκφέλερ και οι Ρότσιλντ. Εσύ πρόεδρέ μου θα είσαι ο τρίτος. Ο Μητσοτάκης σάστισε. Κλάσμα του δευτερολέπτου χρειάσθηκε για να περάσει η ζωή του ολόκληρη μέσα στο παγωμένο βλέμμα του. -Με νίκησες Δημήτρη. Μόνο που θέλω μια χάρη...Να βοηθήσεις τη Ντόρα να κυβερνήσει την Ελλάδα, μετά από σένα... Ο Αβραμόπουλος αφού έγνεψε καταφατικά στον Επίτιμο, αγκάλιασε συγκινημένος την Βίβιαν. Ήταν μεσημέρι όταν εγκατέλειψαν τη χασιέντα των Μητσοτάκηδων στη Γλυφάδα. Πάνω από όλα όμως ήταν εκείνος ο Νικητής του Φωτός. -Άνγκελα σούρχομαι..., ακούστηκε να κραυγάζει καθώς ο οδηγός του αυτοκινήτου άνοιγε τις πόρτες, πρώτα στην Βίβιαν και στη συνέχεια στον ίδιο...
kourdistoportocali.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου